Alarm? Vlucht!
Men hield op Waalhaven dus rekening met een aanval uit de lucht!
In de 2e helft van 1939 toen ons leger gemobiliseerd was, begon de firma Koolhoven ook rekening te houden met de mogelijkheid dat Duitsland ons zou aanvallen!
D.w.z. bij een luchtaanval op de dag zou het personeel de fabriek zo snel mogelijk moeten verlaten...
De fabriek stond aan de oostzijde van het vliegveld, dus naar die zijde zouden we het snelste uit de zaak kunnen zijn!
De bedrijfsleiding maakte begin 1940 een ontruimingsplan voor de werknemers, waarvan we een deel hier gefotografeerd hebben.
In de 2e helft van 1939 toen ons leger gemobiliseerd was, begon de firma Koolhoven ook rekening te houden met de mogelijkheid dat Duitsland ons zou aanvallen!
D.w.z. bij een luchtaanval op de dag zou het personeel de fabriek zo snel mogelijk moeten verlaten...
De fabriek stond aan de oostzijde van het vliegveld, dus naar die zijde zouden we het snelste uit de zaak kunnen zijn!
De bedrijfsleiding maakte begin 1940 een ontruimingsplan voor de werknemers, waarvan we een deel hier gefotografeerd hebben.
deel van het ontruimingsplan
(helaas slecht leesbaar)
plattegrond bij ontruimingsplan
Wat te doen bij luchtgevaar
Het alarm werd gegeven door onophoudelijk bellen in de fabriek en voor de werknemers buiten en op kantoor door een sirene die loeide.
Ontruiming
Naast de algemene waarschuwingen als "Blijf kalm en beheerst" en "Laat alles liggen, neem niets mee", diende men het terrein volgens de route op de tekening te verlaten.
De nooddeuren hadden een rode bal.
Men werd geboden vanaf de werkplek de vluchtroute al van te voren te verkennen.
"Verlaat het terrein via de noodluiken in de schutting.
Steek de spoorweg over en ga door het weiland naar de Schulpweg.
Geef voorrang aan de militairen, die naar hun stellingen moeten gaan.
Blijf onder aan de spoordijk. Loop verspreid, zodat de kans getroffen te worden minimaal is."
"De hulpploegen verlaten op dezelfde manier de fabriek.
Verbandmiddelen en reddingsmateriaal zal er zijn op een nader aan te wijzen opslagplaats.
Deze is in elk geval na het eerste weiland".
Het alarm werd gegeven door onophoudelijk bellen in de fabriek en voor de werknemers buiten en op kantoor door een sirene die loeide.
Ontruiming
Naast de algemene waarschuwingen als "Blijf kalm en beheerst" en "Laat alles liggen, neem niets mee", diende men het terrein volgens de route op de tekening te verlaten.
De nooddeuren hadden een rode bal.
Men werd geboden vanaf de werkplek de vluchtroute al van te voren te verkennen.
"Verlaat het terrein via de noodluiken in de schutting.
Steek de spoorweg over en ga door het weiland naar de Schulpweg.
Geef voorrang aan de militairen, die naar hun stellingen moeten gaan.
Blijf onder aan de spoordijk. Loop verspreid, zodat de kans getroffen te worden minimaal is."
"De hulpploegen verlaten op dezelfde manier de fabriek.
Verbandmiddelen en reddingsmateriaal zal er zijn op een nader aan te wijzen opslagplaats.
Deze is in elk geval na het eerste weiland".
Jan Broekhuizen bedient de brandspuit tijdens een demonstratie.
Door alle deuren aan de oostzijde ging de vluchtweg.
In de vliegveldschutting aan de oostkant waren een aantal openingen gemaakt.
Stukken van deze schutting konden naar buiten omlaag klappen en vormden meteen 'bruggen' over de er achter liggende greppels. Tussen het vliegveld en de Schulpweg was het een moeilijk terrein!
Het vliegveld zelf was vóór 1920 opgespoten op het polderland.
In het wegrennen moesten we ook een havenspoordijk passeren, die nóg hoger lag.
Tussen de spoordijk en de Schulpweg was nog een stukje laag liggend polderland en tenslotte was de Schulpweg ook een (oude) dijk.
Het beschreven geheel was bovendien voorzien van sloten of greppels om een teveel aan regenwater af te kunnen voeren.
Daar waren ook op meerdere plaatsen vlonders gelegd in het belang van het Koolhovenpersoneel.
Wanneer we deze hordeloop met de grootst mogelijke snelheid volbracht hadden, stonden we met honderden mensen in grijze Koolhovenoveralls op de landelijke dijk!
Omdat de Schulpweg op een flinke dijk ligt, werd ons geadviseerd niet te stoppen, voordat we ons aan de achterkant van de Schulpweg zouden bevinden!
Ook de Charloisse Lagedijk, die nogal boomrijk was, werd aanbevolen als vluchtdoel.
Achteraf gezien wat er op 10 Mei zou gebeuren, mogen we ons gelukkig prijzen, dat de Duitse aanval niet gebeurde, terwijl er mensen in de fabriek waren...... het had zeker vele doden gekost!
In de vliegveldschutting aan de oostkant waren een aantal openingen gemaakt.
Stukken van deze schutting konden naar buiten omlaag klappen en vormden meteen 'bruggen' over de er achter liggende greppels. Tussen het vliegveld en de Schulpweg was het een moeilijk terrein!
Het vliegveld zelf was vóór 1920 opgespoten op het polderland.
In het wegrennen moesten we ook een havenspoordijk passeren, die nóg hoger lag.
Tussen de spoordijk en de Schulpweg was nog een stukje laag liggend polderland en tenslotte was de Schulpweg ook een (oude) dijk.
Het beschreven geheel was bovendien voorzien van sloten of greppels om een teveel aan regenwater af te kunnen voeren.
Daar waren ook op meerdere plaatsen vlonders gelegd in het belang van het Koolhovenpersoneel.
Wanneer we deze hordeloop met de grootst mogelijke snelheid volbracht hadden, stonden we met honderden mensen in grijze Koolhovenoveralls op de landelijke dijk!
Omdat de Schulpweg op een flinke dijk ligt, werd ons geadviseerd niet te stoppen, voordat we ons aan de achterkant van de Schulpweg zouden bevinden!
Ook de Charloisse Lagedijk, die nogal boomrijk was, werd aanbevolen als vluchtdoel.
Achteraf gezien wat er op 10 Mei zou gebeuren, mogen we ons gelukkig prijzen, dat de Duitse aanval niet gebeurde, terwijl er mensen in de fabriek waren...... het had zeker vele doden gekost!