KLM-Fototechnische Dienst
Het feit dat de KLM-Fototechnische Dienst op Waalhaven was begonnen en tot 10 mei 1940 daar bleef, was er zeer stellig de reden van dat er op ons vliegveld voortdurend fotografen speurend rondliepen!
Blijkbaar kon men het niet laten grote of kleine groepen toeschouwers op Waalhaven te fotograferen!
Dat was óók zo omdat in de vooroorlogse jaren een bezoek aan een vliegveld iets was dat in de recreatieve sfeer lag, net zo goed als een bezoek aan de diergaarde!
Mij werd verteld dat op de negatieven, na het ontwikkelen, een nummer werd gezet.
Maar het nummer werd altijd voorafgegaan door twee letters b.v.:'GF 107'.
Dat betekende 'GrondFoto 107'.
Dus het was géén luchtfoto!
Werd zo'n GrondFoto op Schiphol gemaakt, dan werd er een derde letter achter gezet, namelijk een 'S' van Schiphol. GF was dus op Waalhaven en GFS kwam van Schiphol.
Men fotografeerde graag vliegtuigen van alle kanten!
Maar ook vele mensen werden op de foto gezet, uiteraard alleen aan de voorzijde. Kolossale groepen van zeer vele tientallen, kiekte men b.v. onder de vleugel van een KLM-vliegtuig of voor het restaurant.
Dat waren dikwijls verenigingen of groepen scholieren.
Maar kleine groepjes werden ook graag op de foto gezet, zoals twee, drie of vier personen bij een Fokker-vliegtuig. Er waren in het archief van de KLM-Fototechnische Dienst honderden foto's met wat mensen erop.
Toen de archieven na de oorlog (na een onderduikperiode) op Schiphol waren, zag men niets in die foto's, waardoor ze doorgezonden werden naar het Gemeentearchief van Amsterdam, denkend dat de opnamen op Schiphol gemaakt waren!!
Maar in Amsterdam wist men ook niet hoe Waalhaven eruit gezien had vóór 10 mei 1940.
De negatieven en de aanwezige archieffoto's kwamen vervolgens terecht in het archief van de militaire luchtvaart te Soesterberg.
Dat was allemaal te zien aan de opschriften van het archiefkarton waarop de foto's bevestigd waren!
Een goede kennis van mij, die soms in Soesterberg kwam, kreeg de foto's tenslotte te zien.
Hij kende Waalhaven wél en zo kwam een aantal van die oude "archieffoto's bij mij terecht.
Ik waardeer deze opnamen vanwege de bijzonderheid dat ze op het toen nog jonge Waalhaven gemaakt werden. Want behalve de mensen, waren er ook nog gebouwen en toestanden op te zien.
Eén van die foto's en wel GF 107, heb ik gereproduceerd om hierbij afgedrukt te worden.
Blijkbaar kon men het niet laten grote of kleine groepen toeschouwers op Waalhaven te fotograferen!
Dat was óók zo omdat in de vooroorlogse jaren een bezoek aan een vliegveld iets was dat in de recreatieve sfeer lag, net zo goed als een bezoek aan de diergaarde!
Mij werd verteld dat op de negatieven, na het ontwikkelen, een nummer werd gezet.
Maar het nummer werd altijd voorafgegaan door twee letters b.v.:'GF 107'.
Dat betekende 'GrondFoto 107'.
Dus het was géén luchtfoto!
Werd zo'n GrondFoto op Schiphol gemaakt, dan werd er een derde letter achter gezet, namelijk een 'S' van Schiphol. GF was dus op Waalhaven en GFS kwam van Schiphol.
Men fotografeerde graag vliegtuigen van alle kanten!
Maar ook vele mensen werden op de foto gezet, uiteraard alleen aan de voorzijde. Kolossale groepen van zeer vele tientallen, kiekte men b.v. onder de vleugel van een KLM-vliegtuig of voor het restaurant.
Dat waren dikwijls verenigingen of groepen scholieren.
Maar kleine groepjes werden ook graag op de foto gezet, zoals twee, drie of vier personen bij een Fokker-vliegtuig. Er waren in het archief van de KLM-Fototechnische Dienst honderden foto's met wat mensen erop.
Toen de archieven na de oorlog (na een onderduikperiode) op Schiphol waren, zag men niets in die foto's, waardoor ze doorgezonden werden naar het Gemeentearchief van Amsterdam, denkend dat de opnamen op Schiphol gemaakt waren!!
Maar in Amsterdam wist men ook niet hoe Waalhaven eruit gezien had vóór 10 mei 1940.
De negatieven en de aanwezige archieffoto's kwamen vervolgens terecht in het archief van de militaire luchtvaart te Soesterberg.
Dat was allemaal te zien aan de opschriften van het archiefkarton waarop de foto's bevestigd waren!
Een goede kennis van mij, die soms in Soesterberg kwam, kreeg de foto's tenslotte te zien.
Hij kende Waalhaven wél en zo kwam een aantal van die oude "archieffoto's bij mij terecht.
Ik waardeer deze opnamen vanwege de bijzonderheid dat ze op het toen nog jonge Waalhaven gemaakt werden. Want behalve de mensen, waren er ook nog gebouwen en toestanden op te zien.
Eén van die foto's en wel GF 107, heb ik gereproduceerd om hierbij afgedrukt te worden.
Grondfoto 107:
Een groepje bezoekers van het Vliegveld Waalhaven voor een camera van de KLM - Fototechnische Dienst bij een
Fokker F.3.
Helemaal rechts zien we KLM - monteur Van den Broeke, die werd aangetrokken door het klikkende fototoestel.
De vijf personen zullen voor ons altijd onbekend blijven!
Niemand vermeldde hierover iets op het archiefkarton onder de foto...
Het bekijken van zo'n oude foto blijft meestal bij het aftasten van de personen en hun kleding, waarvan het laatste (zoals hier!) héél bijzonder kan zijn.
Maar enkele malen staat er ook zo mogelijk ongemerkt een man met een donkere krullen- kop op sommige foto's... Op deze foto is hij aan de rechterkant goed te zien, want het licht was daar heel helder!
Ineens is er tóch een aantekening over wie dat was!
Het was een monteur van de KLM, die door het fototoestel werd aangetrokken...
Later, in 1924, ging hij als 'mecanicien' (zeiden we destijds) met de eerste vlucht mee naar Nederlands Oost-Indië.
Hij was namelijk monteur Van den Broeke.
Niemand vermeldde hierover iets op het archiefkarton onder de foto...
Het bekijken van zo'n oude foto blijft meestal bij het aftasten van de personen en hun kleding, waarvan het laatste (zoals hier!) héél bijzonder kan zijn.
Maar enkele malen staat er ook zo mogelijk ongemerkt een man met een donkere krullen- kop op sommige foto's... Op deze foto is hij aan de rechterkant goed te zien, want het licht was daar heel helder!
Ineens is er tóch een aantekening over wie dat was!
Het was een monteur van de KLM, die door het fototoestel werd aangetrokken...
Later, in 1924, ging hij als 'mecanicien' (zeiden we destijds) met de eerste vlucht mee naar Nederlands Oost-Indië.
Hij was namelijk monteur Van den Broeke.
Door het Ministerie van Waterstaat werd in november 1923 bekendgemaakt waar watervliegtuigen konden opstijgen of neerstrijken. In het zuidelijk deel van de Waalhaven.
Aangename kennismaking!
We zullen daarover meer en nader vernemen.
Ondertussen maakte het Ministerie van Waterstaat in het blad "Het Vliegveld" van november 1923 bekend dat het toen mogelijk werd om met watervliegtuigen IN de Waalhaven neer te strijken.
Nabij het vliegveld werd een groot houten vlot aan een steiger aan de Waalhaven Zuidzijde gelegd, waar men kon aanleggen.
Het kaartje, zoals het in "Het Vliegveld" stond, laat ons zien dat er twee banen van ruim 1000 meter in de Waalhaven voor het dalen en opstijgen waren bestemd.
Met kleine streepjes zijn de banen aangegeven.
Menig watervliegtuig heeft hiervan gebruik gemaakt! Dat waren meestal vliegtuigen met drijvers.
Maar ook hebben we een enkele maal een vliegboot aan het vlot gehad!
We zullen daarover meer en nader vernemen.
Ondertussen maakte het Ministerie van Waterstaat in het blad "Het Vliegveld" van november 1923 bekend dat het toen mogelijk werd om met watervliegtuigen IN de Waalhaven neer te strijken.
Nabij het vliegveld werd een groot houten vlot aan een steiger aan de Waalhaven Zuidzijde gelegd, waar men kon aanleggen.
Het kaartje, zoals het in "Het Vliegveld" stond, laat ons zien dat er twee banen van ruim 1000 meter in de Waalhaven voor het dalen en opstijgen waren bestemd.
Met kleine streepjes zijn de banen aangegeven.
Menig watervliegtuig heeft hiervan gebruik gemaakt! Dat waren meestal vliegtuigen met drijvers.
Maar ook hebben we een enkele maal een vliegboot aan het vlot gehad!