Eerste bedrijvigheid
In 1920 had Plesman twee Fokkers F.2 gekocht, maar hij zag méér in de F.3- toestellen die in 1921 geleverd konden worden. In een F.3 was het mogelijk 5 passagiers te vervoeren, dus een persoon meer dan in een F.2. De piloot zat in een F.3 rechts naast de motor. Die was wel watergekoeld, maar de normale bedrijfstemperatuur was toch zeer warm! In deze vervoermiddelen was er een overeenkomst met geheel andere technieken, bijvoorbeeld de stoomlocomotieven in de beginjaren; de elektrische tram en zelfs met auto's. Bij de vroege stoomlocomotieven stonden de machinist en de stoker achter een enkel schot dat hen niet eens tegen het weer kon beschermen. De bestuurders van de oudste elektrische trams stonden op geheel open voorbalkons en de chauffeurs van oude personen- en vrachtauto's konden in de winter niet zonder dikke jekker aan rijden. Echter, in de eerste j aren dat de KLM met Fokkers F.2 en F.3 vloog op de nog weinige luchtlijnen in Europa, werd deze kille activiteit in de winter stilgelegd.
De piloten van die oude Fokker-vliegtuigen zaten achter een simpel wind- schermpje. De cockpit van een Fokker F.3 was niets meer dan een open gat in de voorrand van de vleugel. Later werd de piloten een voorruit vergund, maar zijruiten waren nog jaren niet aanwezig! Duidelijk is het dat zolang de cockpits niet gesloten waren tegen het weer, er ook geen sprake kon zijn van uniformen voor de piloten.
De belangrijkste luchtlijnen (behalve die naar Londen en Hamburg) waren wel die naar Brussel en Parijs.
Op deze laatste routes waren geen KLM-vliegtuigen in gebruik. Er was toen nog geen luchtvaartverdrag tussen de landen, dat regelend kon werken. Bovendien werd verondersteld dat de Fransen de Fokker-vliegtuigen, die nog in Duitsland waren gemaakt, niet boven hun land wilden laten vliegen.
De Franse Messageries Aeriennes vloog met éénmotorige SPAD S 56-tweedek- kers, waarvan de piloten achter de passagiersruimte ook in een open cockpit zaten. Een ander Frans bedrijf, Lignes Farman, werkte met grotere tweemotorige tweedekkers, Farman "Goliath" geheten, waarvan de piloten eveneens in een open cockpit zaten.
Uit Engeland waren niet anders dan tweedekker-toestellen te verwachten! In de beginjaren van de vliegerij waren het vooral tweedekkers die een grote rol speelden. Een stevig stuk conservatisme schreef de Engelse vliegtuigbouwers voor, dat men alleen tweedekkers moest bouwen, omdat men die veiliger vond dan vliegtuigen met een vleugel!
Het heeft jaren geduurd voordat men in Engeland deze gedachte zou verlaten!
De piloten van die oude Fokker-vliegtuigen zaten achter een simpel wind- schermpje. De cockpit van een Fokker F.3 was niets meer dan een open gat in de voorrand van de vleugel. Later werd de piloten een voorruit vergund, maar zijruiten waren nog jaren niet aanwezig! Duidelijk is het dat zolang de cockpits niet gesloten waren tegen het weer, er ook geen sprake kon zijn van uniformen voor de piloten.
De belangrijkste luchtlijnen (behalve die naar Londen en Hamburg) waren wel die naar Brussel en Parijs.
Op deze laatste routes waren geen KLM-vliegtuigen in gebruik. Er was toen nog geen luchtvaartverdrag tussen de landen, dat regelend kon werken. Bovendien werd verondersteld dat de Fransen de Fokker-vliegtuigen, die nog in Duitsland waren gemaakt, niet boven hun land wilden laten vliegen.
De Franse Messageries Aeriennes vloog met éénmotorige SPAD S 56-tweedek- kers, waarvan de piloten achter de passagiersruimte ook in een open cockpit zaten. Een ander Frans bedrijf, Lignes Farman, werkte met grotere tweemotorige tweedekkers, Farman "Goliath" geheten, waarvan de piloten eveneens in een open cockpit zaten.
Uit Engeland waren niet anders dan tweedekker-toestellen te verwachten! In de beginjaren van de vliegerij waren het vooral tweedekkers die een grote rol speelden. Een stevig stuk conservatisme schreef de Engelse vliegtuigbouwers voor, dat men alleen tweedekkers moest bouwen, omdat men die veiliger vond dan vliegtuigen met een vleugel!
Het heeft jaren geduurd voordat men in Engeland deze gedachte zou verlaten!
De bakkerswagen van Van Gelder bij een Fokker F.3 van de KLM voor hangaar A.
Foto: K.L.M.
Foto: K.L.M.
De foto bij dit artikel is van een Engelse Vickers "Vulcan" op Waalhaven in het begin van de twintiger jaren Een dikke romp, waarin de passagiers achter raampjes konden zitten. En waar zat de piloot? In een open cockpit; aan de bovenzijde van de romp! Het smalle trapje (op de foto) van de onderste vleugel naar de bovenste, is waarover de piloot omhoog moest klimmen om de open cockpit te kunnen bereiken. Eigenlijk zaten toen alle piloten in de open lucht, in leren vliegkleding en een stofbril voor de ogen! Er was kennelijk een gevoel dat het besturen beter ging zónder een ruit voor het gezicht!
Zoals gezegd was de Fokker F.3 wat beter dan de F.2. In totaal zouden er 16 stuks van de F.3 aan de KLM geleverd worden. Fokker zou vele jaren lang op de vormen van de F.3 blijven voortborduren Telkens wat verbeterend, wat meer motorvermogen of wat meer motoren, wat meer ruimte voor passagiers en vracht. De KLM zou
15 jaar een vaste klant van Fokker blijven. Door de KLM en maatschappijen uit andere landen was het al gezellig druk op Waalhaven! In het jaar 1921 gingen vanuit Waalhaven 362 vluchten naar Londen. De cijfers voor Hamburg waren 278 en voor Brussel en Parijs kwamen en gingen vanhier 555 vluchten. In het Europese luchtverkeer speelde Waalhaven een goede rol!!
Een Engelse tweedekker, Vickers Vulcan, een passagiersvliegtuig
waar de piloot in een open cockpit helemaal bovenin de romp zat.
Zoals gezegd was de Fokker F.3 wat beter dan de F.2. In totaal zouden er 16 stuks van de F.3 aan de KLM geleverd worden. Fokker zou vele jaren lang op de vormen van de F.3 blijven voortborduren Telkens wat verbeterend, wat meer motorvermogen of wat meer motoren, wat meer ruimte voor passagiers en vracht. De KLM zou
15 jaar een vaste klant van Fokker blijven. Door de KLM en maatschappijen uit andere landen was het al gezellig druk op Waalhaven! In het jaar 1921 gingen vanuit Waalhaven 362 vluchten naar Londen. De cijfers voor Hamburg waren 278 en voor Brussel en Parijs kwamen en gingen vanhier 555 vluchten. In het Europese luchtverkeer speelde Waalhaven een goede rol!!
Een Engelse tweedekker, Vickers Vulcan, een passagiersvliegtuig
waar de piloot in een open cockpit helemaal bovenin de romp zat.