KOOLHOVEN groeit en groeit!
Koolhoven sleepte de ene order na de andere binnen. Het bedrijf moest daarom ook regelmatig uitbreiden.
Nummer 1 was hangar C uit 1922, waarin Koolhoven in 1927 zijn geheel eigen bedrijf begon.
In de laatste jaren was dit de schilderswerkplaats.
In 1935 werd de eerste uitbreiding (2) tot stand gebracht.
De volgende uitbreiding was spoedig daarna in 1936 (3).
De ruimte (4) tussen de twee loodsen werd benut voor magazijnen en kantoren, o.a. werkmeester Kroll zetelde daar.
Ook de rijksmateriaalkeuring. Koolhoven gebruikte toen ook al hangar B (6) om gereedgekomen toestellen in te plaatsen.
Inmiddels was de Rotterdamsche Aero Club naar Ypenburg verhuisd en het Clubgebouw, dat men zo bleef noemen, werd de directiekantine voor Koolhoven (7).
Om compleet te zijn noem ik ook nog het constructiebureau en de tekenkamers (5).
Een trap, daarvan was in de montageafdeling o.l.v. Willem de Nijs te zien.
Toen kwam in 1937 de grote overkapping tussen de loods (3) en hangar B (6).
Die ruimte noemden we dan ook "de grote loods"(8).
Tenslotte is er nog het als laatste gemaakte gebouw (9),de vleugelbouwloods.
In de hoogtijdagen van 39/40 had hij zo'n 1000 werknemers in dienst.
In de laatste jaren was dit de schilderswerkplaats.
In 1935 werd de eerste uitbreiding (2) tot stand gebracht.
De volgende uitbreiding was spoedig daarna in 1936 (3).
De ruimte (4) tussen de twee loodsen werd benut voor magazijnen en kantoren, o.a. werkmeester Kroll zetelde daar.
Ook de rijksmateriaalkeuring. Koolhoven gebruikte toen ook al hangar B (6) om gereedgekomen toestellen in te plaatsen.
Inmiddels was de Rotterdamsche Aero Club naar Ypenburg verhuisd en het Clubgebouw, dat men zo bleef noemen, werd de directiekantine voor Koolhoven (7).
Om compleet te zijn noem ik ook nog het constructiebureau en de tekenkamers (5).
Een trap, daarvan was in de montageafdeling o.l.v. Willem de Nijs te zien.
Toen kwam in 1937 de grote overkapping tussen de loods (3) en hangar B (6).
Die ruimte noemden we dan ook "de grote loods"(8).
Tenslotte is er nog het als laatste gemaakte gebouw (9),de vleugelbouwloods.
In de hoogtijdagen van 39/40 had hij zo'n 1000 werknemers in dienst.
Ondanks dit grote getal, bleef Koolhoven zich voor zijn mensen interesseren.
Naast de koffie en theepenningen (zie vorige aflevering), organiseerde hij elkaar het sinterklaasfeest voor de kinderen en waren er regelmatig personeelsfeesten, waar hij ook acte de préséance gaf.
De NV Koolhoven had zelf ook bedrijfsvoetbal!
Regelmatig voetbalden de ploegen van de Waalhaven met die van de houtbouw aan de Grondherendijk tegen elkaar.
Naast de koffie en theepenningen (zie vorige aflevering), organiseerde hij elkaar het sinterklaasfeest voor de kinderen en waren er regelmatig personeelsfeesten, waar hij ook acte de préséance gaf.
De NV Koolhoven had zelf ook bedrijfsvoetbal!
Regelmatig voetbalden de ploegen van de Waalhaven met die van de houtbouw aan de Grondherendijk tegen elkaar.
Om de jeugd te interesseren voor de luchtvaart richtte Koolhoven een Jeugdluchtvaartclub op.
Zijn betrokkenheid blijkt ook wel uit bijgaand schrijven.
Zijn betrokkenheid blijkt ook wel uit bijgaand schrijven.
Door de drukke orderportefeuille moest er vaak worden overgewerkt, want in het algemeen zonder morren werd gedaan.
Daarom beloonde hij zijn personeel naast het gebruikelijke extra loon ook met een brief waarin hij zijn waardering uitsprak.
Ook was hij een voorstander om de betrokkenheid van een ieder te vergroten.
Als er iets nieuws verlangd werd door een klant, bijvoorbeeld een verstelbaar voetenstuur of een mechanisch intrekbaar landingsgestel, dan werd dat op het mededelingenbord kenbaar gemaakt en als je belangstelling had, dan kon je dat trachten op te lossen met gebruik van alle middelen en materialen van de fabriek.
Werd zoiets dan als bruikbaar ervaren en toegepast, dan kreeg je daarvoor een bonus.
Hij nam in de herfst van 1939 het initiatief om een bedrijfscursus te geven aan alle personeelsleden.
Op deze manier konden alle afdelingen van elkaars doen en laten kennis nemen en zo de betrokkenheid van de verschillende afdelingen en van de werknemers vergroten.
De lessen o.l.v. bedrijfsleider Stadhouders werden van oktober tot eind februari 1940 in de avonduren, per week één les, gegeven door eigen ingenieurs en andere employees.
Ook stonden er binnen- en buitenlandse films op luchtvaartgebied op het programma.
Daarom beloonde hij zijn personeel naast het gebruikelijke extra loon ook met een brief waarin hij zijn waardering uitsprak.
Ook was hij een voorstander om de betrokkenheid van een ieder te vergroten.
Als er iets nieuws verlangd werd door een klant, bijvoorbeeld een verstelbaar voetenstuur of een mechanisch intrekbaar landingsgestel, dan werd dat op het mededelingenbord kenbaar gemaakt en als je belangstelling had, dan kon je dat trachten op te lossen met gebruik van alle middelen en materialen van de fabriek.
Werd zoiets dan als bruikbaar ervaren en toegepast, dan kreeg je daarvoor een bonus.
Hij nam in de herfst van 1939 het initiatief om een bedrijfscursus te geven aan alle personeelsleden.
Op deze manier konden alle afdelingen van elkaars doen en laten kennis nemen en zo de betrokkenheid van de verschillende afdelingen en van de werknemers vergroten.
De lessen o.l.v. bedrijfsleider Stadhouders werden van oktober tot eind februari 1940 in de avonduren, per week één les, gegeven door eigen ingenieurs en andere employees.
Ook stonden er binnen- en buitenlandse films op luchtvaartgebied op het programma.